Thursday, November 10, 2005



NADA FICA de nada. Nada somos.
Um pouco ao sol e ao ar nos atrasamos
Da irrespirável treva que nos pese
Da humilde terra imposta,
Cadáveres adiados que procriam

Leis feitas, estátuas vistas, odes findas-
Tudo tem cova sua. Se nós, carnes
A que um íntimo sol dá sangue, temos
Poente, por que ñào elas?
Somos contos contando contos, nada.

Ricardo Reis (F. Pessoa)

*NADA QUEDA de nada. Nada somos./Un pooc al sol y al aire nos retrasamos/De la irrespirable tiniebla que nos pesa/De la humilde tierra impuesta,/Cadáveres aplazados que procrean// Leyes hechas, estatuas vistas, odas terminadas-/ Todo tiene su cueva, si nosotros, carnes/ A las que un íntimo sol da sangre, tenemos/ Poniente, ¿por qué no ellas?/ Somos cuentos contando cuentos, nada.